دلـم گرفتــه...دلــم عجیــب گرفتــه...خیــال خـواب نــدارم - نگاه ها

تبلیغات

دلـم گرفتــه...دلــم عجیــب گرفتــه...خیــال خـواب نــدارم - نگاه ها

دلـم گرفتــه...دلــم عجیــب گرفتــه...خیــال خـواب نــدارم

جــاده احــساس : به سراغ من اگر می آیید نرم و آهسته بیایید مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من

نگاه ها

نگــ ــاه ها

قصیـــده هـایی بُلـَنـــد َ ند

که بـرای خـــــوانـد َ نـِشان

باید با چـَشـم ِ دل بیـــآیی و

بخـــــوانی

از امتـــــداد نگــــاه مـ ــن

تا رویــــاهـا

رنگیــن کمـــانی ست از آرزو

و آرزوهــ ــ ــا

مشاعـــره ی چشـــم هایی ست که

قصیــــــــــــــــــده ها را

با عشــ ـــق می خـوانـَنــد

فاطیمـا نوشـت : دل نوشتـه از خــودم

نوشته شده در 11 شهریور 95 ساعت 04:00 توسط فاطیما مسافر احساس |

اخرین مطالب

یه جوری آبی می پوشم
حال ِ من وُ بـاران
روز پدر
حال ِ خوب ِ بهاری
حالم را خوب کن !
چهاردهمین سالگرد ِ کوچ ِ پدر
دست های ِ من
روز عشق
چشم ها و صداها
برف

نمایش نظرات 1 تا 30

About

سلام مسافـــر ِ جاده ی ِ مـــن
خـوش اومــدی ... اینجا جـاده احساس من و دفترچه خاطرات ِمن ِ که توش از احساسم می نویسم از احساساتی که باهاش زندگی می کنم...جاده ای که مثل زندگی و احساسات من در جریان ِ...از تاریخ 88/7/1 تا به امروز از احساسم نوشتم...و اگه خدا بخواد تا زمانی که بتونم و دلی باشه خواهم نوشت....

وقتی از دنیا خستـــ ــــه می شوم
می نویســـــ ــــ ــــ ـــــ ـــ ـــــ ـــم
می نویسم تا فرامـــــ ــ ــــوش کنم

این درد نوشته ها نه دلنشین اند نه زیبا...یک مشت حرف زخم خورده اند که بغض دارند...

به غیر از شعرهای ِ یک سال و چند ماه سال های ِ اول ِ پایه گذاری این وبلاگ که نوشته ها حرف دل بود و پست های ِ موقتم که ممکنه در قالب شهادت و فوت و اعیاد مبارک و تولد باشه بقیه ی دل نوشته ها از خـــودمه...و کپی با ذکر منبع بلامانع است....و اگه توجه نکردین عواقب مادی و معنوی و حق الناسی که بر گردنتون هست با خودتون خواهد بود....

اما من نه شاعری از قرن های بگذشته ام...نه نویسنده ای مشهور زمانه...و نه حتی اهلِ خواندنِ و تجربه از کتاب های نویسندگان برجستـــه..من خودم هستــم...یک " منی " مملؤ از خودم و خــــدای أحدم...می نویسم تنها از دل، از غــم و هرزگاهی از شادیِ که رنگ باخت از زندگانی ام...مدتهاست به دنبالِ الفاظ زیبا و ایهام ها نیستم و ساعت ها را به مطالعه ی اشعار و نثرها نمی گذرانم...تا بلکه الهام بگیرد حسِ درونم از افسانه های دروغین و خیالی...مــن از دردی الهام می گیرم که مدتهاســـت سردی تلــــخ بودنش احساساتِ دلــی را منجمــــد کرده و اینگـــونه است که دست به قلــــم می شوم و حک می کنم آهــی که از قعرِ وجودم ندا داده می شود به روی این برگ های سپیـــــد...ای چشمی که دلسروده هایم را می نگری...بدان این الفاظ...این واژگان...خالصانه از آنِ دلی پر زِ خون است نه الهامــی از اشعارِ خیالـــــی....

هر وبلاگی رو لینک نمی کنم...فقط با وبلاگایی که از جنس عشق و احسـاس باشن و ادب و احتــرام داشته باشن تبادل لینک می کنـم.... عنوان لینکمم برای لینک هست جاده ِ احســاس....

لطفا کامنت تکــراری نزارید چون حـــذف می کنم....ممنونـــــم.....

از دل نوشته هام ساده نگذر...به یاد داشته باش این دل نوشته ها را یک " دل " نوشته....

فاطیمـــ ـا (ف-ح) هستـ ــ ـــ ــ ـــم
متولـــ ـ ــد مــ ـ ــــ ــــ ــ ـ ــ ـاه دی
از پایتخـ ــت کشـ ـــور تهـ ـــ ــ ـــران

یه دختر آروم و صبـــور و شدیــدااا احسـاسی....صـاف و سـاده بدون هیچ پیچیدگــی ِ خاصی...بینهایت مهربــون...اعتــماد به نفـس زیر صفر و کمی ترســو... عــاشق صداقت و پاکی و ادب و احترام و نظم و ترتیب....و متنفــر از دروغ و حسادت و بدقولی و به بازی گرفتن آدما....خیلی تنهـــا و بیشتر وقتا غمگیــن....بی حوصلــه و بی حس و حال و خسته از زندگـی....نوشتن رو دوست دارم و اینجا هم تنها جایی ِ که بعد از یاد خدا بهم آرامش میده...اینجا رو ساختم برای خودم...برای خالی کردن دلم از حرفایی که نمیشه به کسی گفت...فقط باید نوشت...اونم یه جای امن و آروم و دنج...بدور از آدمای اطرافت...ولی بعدها اینجا شد مامن آرامش ِ خیلی از آدمایی که از این جاده گذشتن و میگذرن و جنس ِ دل و دَردهاشون از جنش من و دلم و دَردام بود و هست...منم اسمشونو گذاشتم مسافرای جاده ی احساس...حالا سالهاست که میگذره و من می نویسم و مسافرای ِ اینجا میان و میرن...بعضیاشون مسافرای گذری هستن و بعضیاشون مسافرای دائمی...بعضیاشون کم رنگن و بعضیا پر رنگ...بعضیا با سر و صدا و شوق و کلی شلوغی میان و با صدا هم میرن و بعضیاشون آروم و بی صدا میان و آروم و بی صدا هم میرن....اینکه چه جوری اومدن ؟! من میشناسمشون یا نه؟! اصلا تا حالا کامنت گذاشتن؟! و اینکه تا چه حد پر رنگ هستن و حضور دارن مهم نیست....برای من اون آرامشی مهم ِ که از اومدن به اینجا و خوندن دل نوشته هام و فضای ِ این جاده میگیرن....همین برای من قشنگترین هدیه ست از طرف خدا...و هزاران بار شاکرم که لطفش رو شامل حالم کرد که بتونم ذره ای آرامش به قلب پاک و قشنگ ِ مسافرای خوب این جاده ببخشم....

عاشق شعرم... مخصوصا شعرهای دکتر علی شریعتـی... سهـراب سپهـری... حمید مصدق... شاملـو... فروغ... علی صالحی... بهمن فاطمی... محمد علی بهمنی... روزبه بمانی.... لیلا کردبچه... نیلوفر لاری پور.... رضا کاظمی.... عباس معروفی...

اینایی که گفتم... مثبت یا منفی... حرفا و شنیده هایی بود که دیگران بهم گفتن و میگن... و برای تویی که چهره های رنگ شده را می پرستی نه سیرت آدمی؛هیچ ندارم ... راهت را بگیــر و بــــرو... حوالی ما توقف ممنــــوع است....

شخصیت منو با برخوردم اشتباه نگیــر.... شخصیت من چیزیه که مــن هستم.... اما برخورد من بستگی داره به اینکه تـــو کی هستی؟!!!

به یـاد داشته بــاش...
من نباید چیزى باشم که تو می‌خواهى... من را خودم از خودم ساخته‌ام... منى که من از خود ساخته‌ام مال من است... منى که تو از من می‌سازى آرزوهایت و یا کمبودهایت هستند... لیاقت انسان‌ها کیفیت زندگى را تعیین می‌کند نه آرزوهایشان... و من متعهد نیستم که چیزى باشم که تو می‌خواهى... و تو هم می‌توانى انتخاب کنى که من را می‌خواهى یا نه... ولى نمی‌توانى انتخاب کنى که از من چه می‌خواهى... می‌توانى دوستم داشته باشى همین گونه که هستم و من هم.... می‌توانى از من متنفر باشى بى‌هیچ دلیلى و من هم... چرا که ما هر دو انسانیـــم... این جهان مملو از انسان‌هاست پس این جهان می‌تواند هر لحظه مالک احساسى جدید باشد... تو نمی‌توانى برایم به قضاوت بنشینى و حکمی ‌صادر کنی و من هم... قضاوت و صدور حکم بر عهده نیروى ماورایى خداوندگـار است... دوستانم مرا همین گونه پیدا می‌کنند و می‌ستایند... حسودان از من متنفرند ولى باز می‌ستایند... دشمنانم کمر به نابودیم بسته‌اند و همچنان می‌ستایندم... چرا که من اگر قابل ستایش نباشم نه دوستى خواهم داشت، نه حسودى و نه دشمنى و نه حتی رقیبى... مــن قابل ستایشم و تــو هم.....
یــــادت باشد اگر چشمت به این دست نوشته افتاد به خاطر بیاورى که آنهایى که هر روز می‌بینى و مراوده می‌کنى همه انسان هستند و داراى خصوصیات یک انسان، با نقابى متفاوت، اما همگى جایزالخطا... نامت را انسانى باهوش بگذار اگر انسان‌ها را از پشت نقاب‌هاى متفاوتشان شناختى... و یادت باشد که این‌ها رموز بهتر زیستن هستند....

"مهاتمـا گانـدی"

"""حرفایی که گاندی زد...حرفای دل من بود.... منم واسه همین گذاشتمش اینجا"""

مــن را همین گونه كه هـستـم دوست داشته باش... نمی توانـی؟!... مــن می روم... تــو هم برو مجسمه ساز شو......

فاطیما (Fátima) یکی از شهرهای کشور پرتغال است... شهرت آن به خاطر واقعه‌ای مذهبی است که در سال ۱۹۱۷ رخ داد. سه کودک روستایی در آن سال ادعا کردند که مریم مقدس در دشتی در بیرون این شهر بر آن‌ها ظاهر شد. که از نام «بانوی تسبیح» یا «بانوی فاطیما» نیز برای اشاره به آن بانو استفاده می‌شود. از آن به بعد شهر کوچک فاطیما زیارت‌گاه مومنان مسیحی شده است. نام این شهر از نام عربی «فاطمه» گرفته شده که گفته می‌شود نام دختری از اعقاب شاهان عربی پرتغال بوده و به مسیحیت گرویده است...

خدا ما رو برای هم نمی ‏خواست... فقط می ‏خواست هم رو فهمیده باشیم... بدونیم نیمه ی ما ، مال ما نیست... فقط خواست نیمه ‏مون رو دیده باشیم... تموم لحظه‏ های این تب تلخ... خدا از حسرت ما با خبر بود... خودش ما رو برای هم نمی ‏خواست... خودت دیدی دعامون بی ‏اثر بود... چه سخته مال هم باشیم و بی هم... می ‏بینم می ری و می ‏بینی می رم... تو وقتی هستی اما دوری از من... نه می شه زنده باشم ، نه بمیرم... نمی گم دلخور از تقدیرم اما... تو می دونی چقدر دلگیره این عشق...فقط چون دیر باید می ‏رسیدیم... داره رو دست ما می ‏میره این عشق... تموم لحظه‏ های این تب تلخ... خدا از حسرت ما با خبر بود...خودش ما رو برای هم نمی ‏خواست... خودت دیدی دعامون بی ‏اثر بود...خدا ما رو برای هم نمی ‏خواست... فقط می ‏خواست هم رو فهمیده باشیم... بدونیم نیمه ی ما مال ما نیست... فقط خواست نیمه ‏مون رو دیده باشیم.......

دکتر علی شریعتی میگه:
کسی را که دوست داری دوستت ندارد...کسی که تو را دوست دارد تو دوستش نداری... اما کسی که تو دوستش داری و او هم دوستت دارد به رسم و آئین زندگانی به هم نمی رسند و این رنج است... زندگی یعنی این...

دکتر شریعتی میگه :
بدترین شکل دلتنگی برای کسی آن است که در کنارش باشی و بدانی که هرگز به او نخواهی رسید...

فكر می كردم گذر لحظه ها مرا به بكریتی بدیل رهنمون خواهد کرد اما هیچ عبوری مرا به چیزی تازه متصل نكرد از تكرار زندگی به تنگ آمده ام ودر حصار خیالات واهی اسیرم دلم برای پرواز یك پرستو تنگ شده است.من روزگار را بدون لبخندی صادقانه پشت سر نهادم و در فرا سوهاست كه گذر گذشته غمگینم می كند تمام كودكان هم بازی من در سردرگمی سنگینی در مانده اند و من به این می اندیشم كه به كجا خواهیم رسید من به خویشتن خویش دلیلی برای بودن چیزی نمی یابم جز اینكه تو را دوست بدارم...اما كاش لحظه ای می رسید كه می توانستم صمیمانه تر با تو باشم به دور از این زمین فانی...

این روزها احساس می کنم وقتی می نویسم خدا چشمهایش را می گیرد و وقتی می خوانم گوشهایش را...صادقانه بگویم فکر می کنم خدا هم از سادگی من و حرفهای تکراری ام خسته شده است....

انصـــاف نیـست کــه دنیــا آنقـدر کوچک باشد کــه آدم هــای تکــــــراری را روزی صـد بـار ببینی و آن قدر بزرگ باشد کــه نتـوانی آن کسی را کـه دلت میـخواهــد حتــی یک بـار ببینـی....

ببار بر من ای باران... قطره های باران بر صورتم می خورند... من چترم را میبندم و کنار می گذارم و خودم را به باران می سپارم... باران با قطره هایش چهره ام را نوازش می کند... بر لبانم می نشیند... چشمانم را می بندم... صورتم را بوسه باران می کند... بر گردنم می لغزد و روی شانه هایم مکثی می کند... مرا از عشق خیس کن باران... از شهوت لبریز کن باران... قطره های باران به آرامی از شانه هایم پایین می روند... باران روی تمام بدنم نشسته است... باران شدید می شود... لباس بر اعضای بدنم می چسبد...مثل یک زندانی که برای بوییدن آزادی صورت خود را به میله های زندان می چسباند بدنم خود را به لباس ها می چسباند... یک رعد... و ناگهان باران بند می اید... و احساس آرامش مطلق....

هر چی آرزوی خوب ِ مال تــو... هرچی که خاطره داری مال مــن... اون روزای عاشقونه مال تــو... این شب های بی قراری مال مــن... منم و حسرت با تو مـــا شدن... تویی و بدون مــن رها شدن... آخرغربت دنیاست مگه نه... اول دو راهی آشنا شدن... تو نگاه آخر تــو آسمون خونه نشین بود... دلتو شکسته بودم همه ی قصه همین بود... می تونستم با تو باشم مثل سایه مثل رویا... اما بیدارم و بـــی تــو مثل تــــو تنهای تنها....

ای مسافر ای جدا ناشدنی گامت را آرام تر بردار از برم آرام تر بگذر تا به کام دل ببینمت بگذار از اشک سرخ گذرگاه ت را چراغان کنم ای مسافر بیا که جاده ی احساس چشم انتظار قدم های مهتابی تو در تاریکی شب است...

خـاطرمـان بـاشــد شـاید سـالها بعـد در گـذر جــاده ها بی تفـاوت از کنـار هم بگــذریم و بگوییــم ایـن غـریبه چــقدر شبیــه خــاطراتم بــود....

ای که از اول جــــاده به سکــوت شدی گرفتار... منو در خاطــرت نگه دار... تا دیـــداری دیگر خدانگـــــهدار...

Menu

Authors

فاطیما 306

LinkDump

Archive

Categories

Links

آپلود عکس

ابزارهای وبلاگ نویسی

بازی آنلاین

گالری عکس

فال حافظ

Design

Design by : Night Skin

Specific

Others